Door op het sterretje te klikken, laat u blijken dat u het dagboekverhaal heeft kunnen waarderen. De beheerder van dit album kan vervolgens sterren verzamelen en sparen voor kortingen.
Wel hebben we ooit!! : 05 mei 2011
Wel hebben we ooit! Afgelopen nacht ons meisje weer naar het CWZ kunnen brengen. Vandaag ben ik dus weer in het CWZ te vinden. Ineens staat er een pedagogisch medewerkster in de kamer van Lynn. Ze vraagt hoe het met me gaat en of ik het allemaal zwaar vind. Ja het is inderdaad niet makkelijk allemaal en ik geef aan dat ik me erge zorgen maak om Lynn. Logisch lijkt me.
Even later komt er een zuster binnen. Ook weer een zuster die me niet zo ligt maargoed. Ze geeft aan dat ze het idee hebben dat Lynn zo overstuur wordt door mij. Ik reageer behoorlijk verbaasd en vraag waar ze dat nu vandaan halen. Ze zeggen dat ze zien aan me dat ik moe ben en misschien kan ik het niet aan allemaal.
Mijn oren klapperen maar het enigste wat ik kan is huilen. Ik schrik zo van deze "aanval van de zuster" dat ik vrij weinig terug te zeggen heb. Er is schijbaar ookal overleg geweest met de kinderarts en ze willen dat ik die avond blijf slapen zodat ze kunnen zien hoe ik met Lynn omga en hoe we op elkaar reageren. Goed ik blijf slapen natuurlijk en ik bel overstuur naar Jack. Die is in alle staten.
Die avond kan ik bij Lynn op de kamer slapen. Ik voel me allesbehalve op mijn gemak. Ik kom er dus ook achter dat de intercom aanstaat en dat de zuster in de koffiekamer ieder woord kunnen horen wat ik tegen Lynn zeg. De intercom gebruiken ze normaal gesproken als de ouders er niet zijn. Een soort babyfoon. Nu gebruiken ze het om mij te kunnen horen.
Toevallig heeft die avond een zuster dienst die ik ken bij ons uit het dorp. haar zoon heeft bij mij in de klas gezeten. Helaas is hij een aantal jaren geleden overleden. De zuster komt bij me op bed zitten en we hebben een hele poos gepraat. Over haar zoon maar ook over mijn kindjes en de hele periode.
Naderhand probeer ik toch maar wat te gaan slapen. Lynn is veel wakker en als ze wakker is dan is ze erg onrustig. Ik probeer haar steeds een beetje gerust te stellen en te troosten. Wat is het moeilijk om mijn meisje zo te zien!
Op een gegeven moment wordt ze zo onrustig dat ze heel hard huilt. Ik haal haar dus uit haar bedje en ben haar aan het troosten. Opeens komt er een zuster binnen en zegt dat ik Lynn weer terug in haar bedje moet leggen. Het is immers midden in de nacht en niet de tijd om te spelen. Ik huil zachtjes want ben erg overstuur maar wil het eigenlijk niet laten blijken. Zonder pardon pakt ze Lynn uit mn armen en legt haar in haar bedje. Meteen begint ze weer te huilen en de zuster troost haar. Ik sta als verdoofd bij het bedje. geschrokken van wat er net gebeurde. Ik sms jack met het verhaal. Hij slaapt natuurlijk en dat is misschien maar goed ook!
In de ochtend komt weer de pedagogisch medewerkster binnen. Jack is op dat moment ook gearriveerd. We zijn allebei nogal boos over het voorval van die nacht. Niet zo gek lijkt me.
Dan komt de zuster binnen die die dag dienst heeft. We hebben haar al veel gehad. Ze verbaasd zich erover dat we weer terug zijn. Ook leest ze de status van Lynn.......en dan komt het......."He hoe kan dat nou? Lynn die drinkt toch al 90cc voeding? Ik zie dat ze hier 60cc voeding krijgt?" Wij geven door dat we de laatste keer dat Lynn mee naar huis mocht we het advies van 60cc mee hebben gekregen. Nu blijkt dat Lynn al een paar dagen op 90cc voeding zat en allang niet meer op 60cc!! Ze hebben ons met het verkeerde advies naar huis gestuurd op 3 mei! De zuster twijfeld geen moment en piept de kinderarts op. Die komt meteen en we beslutien Lynn een flesje van 90cc te geven. Zonder moeite drinkt ze het leeg. En ineens is ze erg tevreden. Ze slaapt rustig, overstrekt niet meer, kreunt niet meer. Gewoon lekker tevreden!
De zuster zegt dat ze genoeg gezien heeft. Ze loopt met de kinderarts naar buiten en ik zie dat ze druk aan het praten zijn. Dan komen ze beide weer binnen en het hoge woord komt eruit. Pak de maxi cosi maar en neem Lynn maar lekker mee naar huis!
Niks geen vage niet leuke band met haar moeder. Ik doe niks verkeerd! Lynn hebben ze veel te weinig voeding gegeven! Dit was al die dagen dus aan de hand! Wat zijn we boos! Maar ook opgelucht. Met opgeheven hoofd loop ik langs de koffiekamer en bedank de zusters die veel voor ons hebben gedaan. Gelukkig hoef ik de zuster die mij zo een rotgevoel aanpraatte niet meer te zien.
Vanaf 6 mei 2011 is Lynn definitief thuis!
1
Nieuw
Door op het sterretje te klikken, laat u blijken dat u het dagboekverhaal heeft kunnen waarderen. De beheerder van dit album kan vervolgens sterren verzamelen en sparen voor kortingen.
Helaas. Ons meisje weer naar het ziekenhuis. : 05 mei 2011
Vanacht de halve nacht opgezeten met een giga overstuur meisje. Wat is er toch aan de hand? We weten het echt niet meer en besluiten midden in de nacht het CWZ te bellen. Ik krijg een verpleegkundige aan de lijn en ze hoort hoe overstuur Lynn is. Ze vraagt ons om meteen te komen. jack heeft ondertussen Jan en Marianne gebeld om Sem te komen halen.
Binnen een paar minuutjes zitten we in de auto met een overstuur meisje. Dit is niet leuk meer en we maken ons serieuse zorgen! Zou er iets mis zijn met de darmpjes of met het maagje of weet ik wat allemaal.
Eenmaal op de kinderafdeling mag Lynn lekker in een bedje gaan liggen en wij leggen het hele verhaal uit aan een zuster. Niet echt mijn favo zuster eigenlijk. Lijkt wel of ze net doet of ze Lynn beter kent dan wij.
Jack en ik gaan doodmoe naar huis. Sem blijft voor de eerste keer logeren bij opa en oma. Dat hadden we ons ook zo anders voorgesteld. Die eerste keer logeren. Maar nood breekt de wet. Een paar uur slaap en dan weer naar het CWZ.
1
Nieuw
Door op het sterretje te klikken, laat u blijken dat u het dagboekverhaal heeft kunnen waarderen. De beheerder van dit album kan vervolgens sterren verzamelen en sparen voor kortingen.
Lynn mag weer naar huis! : 03 mei 2011
Jaaaa ons meisje mocht vandaag mee naar huis! Het is ook nog eens oma Arts haar verjaardag dus een mooier cadeau konden we niet bedenken.
Ik was met oma Anneke naar het CWZ gereden onder het mom van: we gaan bij Lynn kijken. Eenmaal daar pakte ik wat spulletjes en zette de maxi cosi alvast klaar. De kinderarts kwam binnen en vroeg of we alles al hadden ingepakt. Ik beaamde dat. Toen pas kwam oma erachter dat we Lynn mee mochten nemen naar huis.
Weer even een euforisch momentje om de cosi weer van de kinderafdeling te dragen.
Lynn drinkt nu Nutrilon 1 met Nutriton. Nutriton is dat verdikkingsmiddel. Hopelijk groeit ze over de reflux heen en gaat het gauw over!
We gebruiken nu allemaal verschillende spenen om te kijken hoe ze er mee drinkt. De Dodie speen gebruikt ze goed. helaas worden die niet meer gemaakt. Gelukkig mogen we er 1 van het ziekenhuis meenemen en kunnen we die voor zolang gebruiken. Hopelijk pakt ze straks haar eigen Avent flesjes weer. Die hebben we namelijk genoeg.
Net voor het avondeten loop ik met de kinderwagen naar Oma Arts want die is jarig. Wat een superfijn gevoel om weer met 2 kindjes over straat te gaan! Precies zoals het hoort!
Iedereen is superblij als ze mij met Sem en Lynn binnen zien komen. Oma pakt natuurlijk meteen Lynn uit de wagen en ze wordt helemaal fijngeknuffeld.
Na het eten blijven we nog heel even en dan is het tijd om te gaan. De kindjes worden moe en wij zijn ook weer even toe aan wat rust.
1
Nieuw
Door op het sterretje te klikken, laat u blijken dat u het dagboekverhaal heeft kunnen waarderen. De beheerder van dit album kan vervolgens sterren verzamelen en sparen voor kortingen.
Met Lynn terug naar het ziekenhuis. : 29 april 2011
Al een paar dagen is ons meisje ontroostbaar. Ze lijkt erge buikpijn te hebben en ze spuugd ook nog eens erg veel. Het consultatiebureau komt haar om de 2 dagen wegen om te zien of ze aankomt. Helaas blijkt dat niet het geval en in overleg met het CWZ wordt Lynn weer opgenomen. Wat een vreselijke domper! 1 kindje thuis en 1 kindje in het CWZ. Verre van ideaal!
We gaan samen met Sem steeds op en neer naar Lynn.
In het ziekenhuis proberen ze verdikkingsmiddel in de voeding. Ook stop ik nu met de borstvoeding omdat het me gewoon allemaal te zwaar wordt. Ik heb het toch maar mooi bijna 8 weken volgehouden! En alles wat ze aan borstvoeding mee hebben gekregen is mooi meegenomen.
Lynn drinkt nu Nenatal samen met Johannesbroodpitmeel (leuk voor scrabble of wordfeud haha). En gelukkig drinkt ze dit goed. Spugen doet ze nog wel maar ze komt nu wel aan omdat ze minder spuugt.
Waarschijnlijk komt het vele spugen door Reflux. Reflux houdt in dat het klepje tussen de maag en de slokdarm niet goed sluit waardoor er steeds voeding terugloopt in de slokdarm. dat doet natuurlijk zeer en verklaart het vele huilen.
Nog even geduld hebben en dan mogen we Lynn weer mee naar huis nemen.
Zelf gaat het hier wat minder. Nog steeds erg last van de wond. Flink ontstoken dus ook dat er weer bij. Alhoewel het niet zo gek is dat het ontstoken is. Al dat heen en weer gereis de afgelopen weken en geen rust kunnen pakken doet natuurlijk geen goed.
1
Nieuw
Door op het sterretje te klikken, laat u blijken dat u het dagboekverhaal heeft kunnen waarderen. De beheerder van dit album kan vervolgens sterren verzamelen en sparen voor kortingen.
Eerste keer thuis in bad. : 22 april 2011
Hallo allemaal,
Gister zijn we thuisgekomen. Natuurlijk is het dan wel fijn als we niet meer zo naar ziekenhuis ruiken. Dus kwam papa op het idee om ons samen met kraamverzorgster Ine in bad te doen.
Oooo niks lekkerders dan even chillen met die billen in een bad. Wel spannend want dit is de eerste keer thuis in bad. dat is toch anders dan de tummy tub in het ziekenhuis.
Heel even vinden we het nog leuk maar als het te lang duurt willen we eruit. En dan is het gillen hihi.
In bad gaan is leuk maar lekker knuffelen met papa en mama is veeeeel leuker.
Papa en mama hebben onze eerste wasbeurt thuis ook overleefd. We hebben ze lekker ondergespetterd hihi.
